10 cze

Po konferencji „Autyzm w szkole”

Sobota 4 czerwca była wielkim dniem dla całego poznańskiego środowiska związanego z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Tego dnia w Poznaniu przedstawiciele różnych spojrzeń i środowisk: rodziców, nauczycieli, specjalistów, przedstawicieli różnych organizacji spod znaku trzeciego sektora i lokalnych władz oraz osoby z ASD zebrali się, by rozmawiać o różnych aspektach zaburzeń ze spektrum autyzmu w placówkach edukacyjnych. Połączone siły Fundacji FIONA, Fundacji na Niebiesko oraz poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego sprawiły, że blisko 370 zdecydowało się  wziąć udział w tym wydarzeniu, podzielonym na trzy moduły.

Wstęp do konferencji wygłosił prof. dr hab. Stanisław Kowalik z Katedry Kultury Fizycznej Osób Niepełnosprawnych AWF w Poznaniu, będący prorektorem ds. Nauki AWF im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu oraz kierownikiem Katedry Kultury Fizycznej Osób Niepełnosprawnych AWF w Poznaniu. Wyraził on radość z przybycia tak wielu osób, licząc w sposób szczególny na sformułowanie postulatów do Ministra Edukacji Narodowej.

Jako pierwsza wygłosiła prelekcję Renata Jocz, kierownik II Oddziału Organizacji Szkół i Placówek Oświatowych z Wydziału Oświaty Urzędu Miasta Poznania. Wystąpienie pod tytułem „Prawne regulacje kształcenia dziecka z autyzmem” zawierało podstawowe informacje statystyczne dotyczące placówek oraz uczniów, a także wyciąg z przepisów i omówienie systemu subwencyjnego. Prelegentka podała, że według statystyk z dnia 30 września na terenie Miasta Poznania uczy się 258 dzieci ze zdiagnozowanymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Następnie głos zabrała Elżbieta Olszak, dyrektor Ośrodka Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej im. Zbigniewa Tylewicza w Poznaniu. Blisko 38 lat stażu pracy zaowocowało ciekawymi rozważaniami na temat dostępnych opcji edukacyjnych dla dzieci z ASD. Kilkanaście minut wystarczyło, by nakreślić dostępne opcje, co z pewnością może przydać się licznej grupie rodziców, będącej na sali.

Kolejna godzina należała do dr Barbary Winczury z Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego. W wystąpieniu pt. „Jak uczą się dzieci ze spektrum autyzmu? Mocne i słabe strony funkcjonowania dziecka ze spektrum autyzmu w procesie edukacji”, doktor w niezwykle ciekawy i przystępny sposób opisała poznawcze problemy dzieci w procesie edukacyjnym. Pewną kontrowersję wzbudziło słowo „idiota”, użyte w kontekście opisu stereotypu dotyczącego zespołu sawanta; nie wynikało ono jednak ze złej woli, co trudno było wytłumaczyć wzburzonej części audytorium. Trudno jednak podejrzewać dyplomowaną specjalistkę w dziedzinie diagnozy i terapii dzieci ze spektrum autyzmu (ASD)  o złe intencje, biorąc pod uwagę dziedzinę, jaką zajmuje się od wielu lat.

Na zakończenie pierwszej części konferencji wystąpiła prelegentka Katia Schroedinger, będąca zarazem osobą ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera. W przejmującej, a zarazem kreatywnej prezentacji podzieliła się własnymi, trudnymi doświadczeniami z czasów szkolnych oraz przedstawiła z własnej perspektywy kilka sposobów na lepsze przyswajanie informacji. Wystąpienie wywołało w wielu miejscach oklaski, przede wszystkim ze względu na bezpretensjonalną szczerość prelegentki. I choć zabrakło wyodrębnienia własnych przeżyć od ogólnej populacji osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, wystąpienie można uznać za wyjątkowe.

Po przerwie kawowej rozpoczęła się druga część konferencji, która obejmowała panel dyskusyjny pod hasłem: „Uczeń ze spektrum autyzmu w procesie edukacji”. Oprócz wspomnianych wcześniej prelegentów, do dyskusji zostali zaproszeni również: Sławomir Wrembel, inicjator i współtwórca Niepublicznej Szkoły Podstawowej i Gimnazjum OTWARTE DRZWI w Poznaniu,  prof. dr. hab. Marek Budajczak z Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM i prezes Stowarzyszenia Edukacji Domowej, a także Anna Barwik z Zespołu Szkół nr 31 w Toruniu z oddziałami integracyjnymi dla dzieci z autyzmem i  współzałożycielka Fundacji „Blisko Dziecka”. Prelegenci oraz goście reprezentujący każdy z wymienionych wcześniej modeli edukacyjnych podjęli rozmowę na temat wyboru modelu edukacyjnego dziecka, lecz szybko okazało się, że mnogość głosów z sali w połączeniu z ograniczonymi warunkami czasowymi nie pozwoliła na wysnucie zbyt wielu wniosków.

Po przerwie kawowej rozpoczęła się trzecia i ostania część konferencji. Interaktywny wykład pod tytułem „Autyzm w szkole – dobra praktyka w pracy z uczniem wyjątkowym” poprowadziły Anna Janiak, Prezes Fundacji FIONA razem z Elżbietą Olszak, będącą zarazem wolontariuszką Fundacji. Forsowana koncepcja autyzmu jako specyficznego systemu operacyjnego stanowiła niezwykłą inspirację dla wciąż licznego grona pozostałego na auli. Po zakończeniu wykładu głos ponownie zabrał prof. dr hab. Stanisław Kowalik, dziękując wszystkim za przybycie. Właściwym zakończeniem konferencji była projekcja filmu „Tacy Jak Wy”, który można obejrzeć tutaj.

Niezwykłość tej konferencji to przede wszystkim chęć stworzenia szerszej przestrzeni do dyskusji o autyzmie, ponad teoretyczne rozważania. Teoria została przeciwstawiona praktycznemu spojrzeniu rodziców, działaczy organizacji pozarządowych i samych osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dzięki wielości spojrzeń udało się stworzyć wspólny front w kierunku zrozumienia i akceptacji. Każde ze środowisk mogło wynieść z tej konferencji własne refleksje, a także wyciągnąć wnioski tylko dla siebie.

Podczas konferencji zaprezentowały się również między innymi: Spółdzielnia Socjalna FURIA zatrudniająca osoby z autyzmem we współpracy z Fundacją Aktywnych FURIA, wydawnictwo WiR ze swoimi specjalistycznymi publikacjami, firma Includo ze swoim ogrodem sensorycznym oraz VMedica – firma zajmująca się medycyną alternatywną. Jej obecność wywołała pewne kontrowersje, głównie ze względu na metody promowania swojej działalności. Świadczy to jedynie o tym, że nie każdy kieruje się uczciwymi pobudkami.

Fakt, że nie wszystko przebiegło dokładnie zgodnie z planem, pozwala przede wszystkim wyciągnąć wnioski na przyszłość i zrobić uczciwy bilans. Jakkolwiek nie podchodzić do sprawy, stoimy na stanowisku, że żadne szczegóły ani zmienne nie mogą odciągać nas od motywu przewodniego – wspólnego działania na rzecz lepszej przyszłości. Tylko, jeśli będziemy grać do jednej bramki, wspierając powstające podmioty ekonomii społecznej zatrudniające osoby z autyzmem, formułując postulaty na rzecz zmian niedoskonałych przepisów, promując inicjatywy w rodzaju domów dla osób z autyzmem, a przede wszystkim dyskutując, możemy razem coś osiągnąć. Razem dociera się dalej. Ptaszki ćwierkają, że to nie koniec konferencyjnych rozmów – czekamy na dalszy ciąg tej pasjonującej konwersacji.

Skomentuj Anonim Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.