[RECENZJA] „Podręcznik diagnozy psychodynamicznej” pod red. Vittorio Lingiardi oraz Nancy McWilliams, Tom 3: Dzieciństwo. Niemowlęctwo i wczesne dzieciństwo
„Podręcznik diagnozy psychodynamicznej” pod redakcją Vittorio Lingiardi oraz Nancy McWilliams, Tom 3: Dzieciństwo. Niemowlęctwo i wczesne dzieciństwo, jest częścią trylogii diagnostycznej dedykowanej specjalistom pracującym w obszarze zdrowia psychicznego oraz wszystkim osobom interesującym się nurtem psychodynamicznym w psychologii i psychoterapii.
Cykl ten, podejmujący wyzwanie opisu diagnozy psychologicznej człowieka od niemowlęctwa po wiek podeszły, stanowi uzupełnienie lub alternatywę względem znanych i szeroko wykorzystywanych w praktyce klinicznej klasyfikacji diagnostycznych DSM-V oraz ICD-10. Trzeci tom poświęcony jest w całości problematyce diagnozy dzieci i niemowląt. Podręcznik składa się z trzech części – pierwsza poświęcona jest diagnozie dzieci w wieku 4-11, druga dzieciom najmniejszym, tj. w wieku 0-3, trzecia zaś część to próba dokonania diagnozy opartej na modelu PDM-2 oraz szereg szczegółowo opisanych przykładów klinicznych na wszystkich etapach życia.
Publikacja jest przygotowana w niezwykle precyzyjny i szczegółowy sposób. Ma przemyślaną i spójną strukturę. Każdy rozdział zawiera odwołania do praktyki (analizy przypadków), opis polecanych narzędzi diagnostycznych oraz bogate odwołania do literatury umieszczonej w zakończeniu. Taka budowa znacząco upraszcza przełożenie teoretycznych treści na praktykę codziennej pracy klinicznej, a także umożliwia szybkie dotarcie do źródeł bibliograficznych. Tym samym, książka staje się pomocą zarówno dla psychoterapeutów – praktyków, jak i badaczy. Co istotne, książka napisana jest językiem specjalistycznym, ale przystępnym również dla specjalistów nie będących psychoterapeutami. Jest merytoryczna, ale przygotowana jednocześnie z sercem i dużą dozą zrozumienia dla psychicznego świata dziecka. Jak podkreślają bowiem jej autorzy, ich celem było przede wszystkim podjęcie próby pomocy w lepszym rozumieniu, kim jest dziecko i jak postrzega ono siebie, innych i świat, co wydaje się ważniejsze niż usiłowanie dopasowania dziecka do kategorii diagnostycznych, które nie są całkowicie dokładne i mogą w nieuzasadniony sposób wpływać na jego przyszłe funkcjonowanie (s. 77). Książka przeznaczona jest głównie dla psychoterapeutów i dla badaczy, a dokładniej – praktyków terapeutów i badaczy psychologów.
dr Paulina Gołaska – psycholożka, pedagożka specjalna, wykładowczyni akademicka i założycielka Centrum Wspierania Relacji w Poznaniu.