16 maj

[RECENZJA] Stanley Rosenberg „Terapeutyczna moc nerwu błędnego. Praca z ciałem oparta na teorii poliwagalnej”

Zapraszamy na recenzję książki Stanleya Rosenberga „Terapeutyczna moc nerwu błędnego. Praca z ciałem oparta na teorii poliwagalnej”, tym razem napisaną przez dr Paulinę Gołaskę.

Książka Stanleya Rosenberga „Terapeutyczna moc nerwu błędnego. Praca z ciałem oparta na teorii poliwagalnej”, wydana w 2020 roku przez Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, jest pozycją dedykowaną zarówno specjalistom poszukującym inspiracji do pracy terapeutycznej z dziećmi i dorosłymi, jak i osobom, które chciałyby lepiej zrozumieć samego siebie oraz swoich najbliższych. Pozycja ta, poruszająca tematykę pracy z ciałem w terapii, jest świetnym uzupełnieniem książek psychologicznych i psychoterapeutycznych, które skupiają się na poznawaniu świata psychicznego człowieka. Terapia somatyczna, opisywana szeroko w treści książki, ma jednak pomóc poradzić sobie nie tylko z fizycznym bólem, ale także różnego rodzaju trudnościami społecznymi, emocjonalnymi oraz poznawczymi, które wynikają z nieprawidłowego działania nerwu błędnego w organizmie człowieka.

Książka składa się z dwóch części – pierwszej, teoretycznej oraz drugiej, praktycznej, wskazującej na konkretne ćwiczenia, które można wykonywać, by wspierać pracę układu nerwowego. Część teoretyczna obejmuje rozdziały, które dotyczą m.in. ogólnych zasad funkcjonowania układu nerwowego, pracy nerwu błędnego, czy założeń teorii poliwagalnej. Jednym z ciekawszych konstruktów opisywanych w tych rozdziałach jest pojęcie „neurocepcji”, czyli zdolności dokonywania oceny zjawiska w kategoriach bezpieczeństwa-zagrożenia. Niezwykle interesujące są również rozważania dotyczące roli słuchu i słuchania w pracy z osobami ze spektrum autyzmu.

Książka S.Rosenberga może stać się bardzo bliska humanistycznie zorientowanym specjalistom. Główne jej założenie, wskazujące na priorytetową rolą poczucia bezpieczeństwa dla zachowania zdrowia ciała i umysłu (poczucie bezpieczeństwa jako warunek wstępny procesu reorganizacji struktur – działań naprawczych, autoterapeutycznych), jest niezwykle ważne w czasach, gdy stykamy się w pracy klinicznej z przemocą w edukacji i terapii, wyrządzającą ogromne szkody małym i dużym pacjentom. Książkę z pewnością polecić można wszystkim tym, którzy ciekawi są nowych, niekonwencjonalnych podejść w pracy terapeutycznej i otwarci na to, by słuchać inspirujących praktyków.

dr Paulina Gołaska

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.