Zapraszamy do zapoznania się z recenzją książki „Dialog motywujący i terapia poznawczo- behawioralna” wydanej przez Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po niniejszą książkę, jednocześnie będąc pełna obaw, czy to co tam przeczytam nie wzbudzi mojego sprzeciwu i niechęci. Jako osoba bliższa niedyrektywnym podejściom zarówno w relacjach towarzyskich, rodzinnych, oraz zawodowych, mam dużą trudność w docenianiu podejścia behawioralnego. Tym razem jednak prezentowana pozycja wielokrotnie pozytywnie mnie zaskoczyła, a przede wszystkim ujęła przestrzenią wyboru drogi.

Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, poświęconych  uzasadnieniu łączenia dialogu motywującego oraz terapii poznawczo-behawioralnej, oraz  konkretnym elementom terapii takim jak budowanie przymierza terapeutycznego, ocena diagnostyczna, planowanie, samoobserwacja. Koncentruje się także na pracy na umiejętnościach poznawczych, kompetencjach behawioralnych, regulacji emocji, wspieraniu klienta w pracy pomiędzy sesjami, oraz utrzymaniu pożądanego stanu. W ostatnim rozdziale autorzy podzielili się sugestią użycia niniejszej lektury jako podręcznika do terapii integrującej.

To co w mojej ocenie stanowi dużą wartość niniejszej pozycji to zawarte na końcu każdego rozdziału ćwiczenia dla terapeutów, oraz ulotki. Ćwiczenia tworzą dobrą bazę do zweryfikowania zrozumienia przeczytanych treści, a także pozwalają zobaczyć co wymaga większej pracy, natomiast ulotki mogą być wykorzystane do pracy z klientem. Ponadto, omówione zostały wszelkie trudności i przeszkody jakie mogą pojawić się w pracy ukazaną metodą, podkreślając fakt, że dopasowanie poszczególnych etapów zależy od możliwości i zgody klienta. Na uwagę zasługuje bardzo wyraźny nacisk na potrzebę autentyczności i otwartości ze strony terapeuty, unikanie wchodzenia w rolę osoby wszechwiedzącej.

Wybór pozycji „Dialog motywujący i terapia poznawczo- behawioralna”  na pewno warto polecić wszystkim tym, którzy pracują w obszarze pomocowym i na co dzień wspierają młodzież i dorosłych w dążeniu do własnych celów. Mam poczucie jednak, że nawet osoby, które nie pracują jako terapeuci odnajdą informacje dla siebie jak chociażby wizualizacja przyszłych planów z wzięciem pod uwagę możliwych przeszkód w systemie „jeśli…to…”, oraz wiele innych, które można wykorzystać do pogłębienia samoświadomości i pracy nad sobą.

 

Alicja Bogaczyk